Mommy Wars Tag – langvoeden en familiebed

De Mommy Wars Tag; als je andere mamablogs volgt, heb je hem vast al langs zien komen. Geertje van www.lifesabout.nl tagde mij om hem in te vullen en hij is bedacht door Betty van www.mamazoektuit.nl. Tien vragen over de meest controversiële onderwerpen op opvoedingsgebied.

Meestal uit ik me niet zo over deze dingen op mijn blog. Ik heb geen zin in discussies namelijk. In sommige dingen ben ik heel extreem de natuurlijke kant op (langvoeden en samen slapen bijvoorbeeld) en in sommige dingen juist weer helemaal niet (plastic speelgoed dat geluid maakt? Leuk!; ik gebruik de tv wel eens als babysitter en ik zou niet weten wat ik zonder wegwerpluiers zou moeten). Op andere gebieden combineer ik zoals het mij goed uitkomt (ik zou niet zonder kinderwagen, maar ook niet zonder draagdoeken kunnen; ik begin vaak vroeg met de eerste poging tot zindelijk maken, maar uiteindelijk waren mijn jongens al drie toen het pas lukte). Dat ik het op een bepaalde manier doe, betekent niet dat ik jouw andere manier veroordeel of je probeer over te halen om het anders te doen. Laten we gewoon allemaal doen wat voor jezelf en jouw gezin het beste werkt. Ok nu ben ik klaar met mijn disclaimer ;P Hier gaan we.

Borstvoeding dus. Alles bij elkaar geef ik al 65 maanden borstvoeding. Ewan heeft ongeveer 15 maanden borstvoeding gehad, Mack 34 maanden en Kate drinkt nog volop aan de borst. Dat wil niet zeggen dat ze verder niets eet. Ze eet als een gewone dreumes, maar haar meeste drinken krijgt ze nog van mij. Overigens is ze ook dol op Roosvicee.

Mack is hier 2,5 jaar

 

Al mijn kinderen slapen bij ons in bed. Iedere nacht, vanaf het begin van de nacht (alleen Kate start in d’r ledikant, maar dat staat er gezellig naast). We hebben twee twijfelaar-boxsprings aan elkaar vastgemaakt en zo een bed van 2.80m breed gecreëerd. Het is heerlijk! De jongens hebben ook nog een stapelbed, ze hebben dus wel de keuze om in een eigen bed te slapen. Het geeft mij ook een veilig gevoel om iedereen bij elkaar te hebben ’s nachts en het is vaak zo leuk wakker worden.

We gebruiken wegwerpluiers. Ik heb me wel eens verdiept in de wasbare luiers, maar ik zie het niet zitten. Ik heb al zoveel was met vijf personen, dat gaat hem niet worden gewoon.

Toen Ewan nog klein was vond ik houten speelgoed stom. En hard. Inmiddels vind ik het leuker. Maar wij hebben gewoon heel veel speelgoed; plastic, hout en elektronisch, allemaal prima.

De laatste maanden trek ik geen potjes meer open. Kate is nu 16 maanden en eet gewoon alles mee, dat wil ze ook graag. Ze houdt goed in de gaten wat ik op mijn bord heb liggen en iets anders wil ze dan niet. Ik maak voor haar uiteraard wel een speciaal bordje en let op de grootte en pittigheid. Ze was trouwens wel een grote potjesfan, tussen de 8 en 12 maanden. Ik heb zo’n babycook en de dingen die daar uit kwamen hoefde ze niet.  Bij de jongens ging het ook een beetje zo, alhoewel je bij de tweede en derde wel makkelijker wordt, vind ik.

Ewan heeft zelf pasta gegeten

 

Daar kan ik dus niet tussen kiezen. Ik vind dragen heerlijk, maar niet altijd even praktisch. Voor Kerst heb ik een peuterdrager gekregen, dus ik kan nog even vooruit met Kate. De eerste maanden en als we met de bus of bakfiets gaan, vind ik het ideaal. Of als ze ziek zijn of ik Kate wakker moet maken om de jongens uit school te halen. In de draagzak kan ze dan nog een beetje verder dutten. Maar een wagen vind ik ook zo fijn, daar kan ik lekker veel in en op kwijt, boodschappen, luiertas, nog een kind en ik kan bijvoorbeeld achter Mack aanrennen als dat nodig is. Als Kate in de wagen in slaap valt, kan ze thuis gewoon heerlijk verder slapen. Ik ben blij dat ik per situatie kan kiezen.

Ik ga altijd vroeg in de weer, maar tot nog toe niet echt succesvol. Bij beide jongens ben ik denk ik rond anderhalf begonnen, maar toen ging het nog niet. Vervolgens nog één of twee pogingen gedaan en op hun derde ging het vrijwel vanzelf en sindsdien hebben ze bijna nooit een ongelukje gehad. Kate zet ik af en toe al op de WC, als het heel duidelijk is dat ze moet poepen bijvoorbeeld. En als we ’s ochtends wakker worden en ik voel dat haar luier nog niet warm is. Soms doet ze dan wat op de WC. Dit doe ik vooral om haar alvast te laten wennen aan het idee dat het ook ergens anders kan dan in de luier. Over een paar maanden ga ik een echte poging wagen. Wie weet lukt het deze keer.

Mack met 22 maanden op het potje

 

Eerlijke merken klinkt mooi, maar daar ben ik niet zo mee bezig eerlijk gezegd. Wij hergebruiken wel veel kleding. Kate heeft wel eens dingen aan die nog van Ewan zijn geweest en er rouleert veel in de familie. Ook hebben wij een winkeltje in de buurt met tweedehands merkkleding voor kinderen. Die spullen zijn vaak nog heel goed.

Tot op zekere hoogte is er wel plaats voor onderhandeling. Altijd zo geweest en Ewan en Mack zijn er ook al heel goed in. Zolang ze met redelijke voorstellen komen sta ik er wel voor open. Maar soms is het gewoon klaar en beslis ik.

In principe laat ik mijn kinderen niet huilen, maar ik ben er bij Kate achter gekomen dat ze soms vijf minuutjes huilen nodig heeft om in slaap te kunnen vallen. Janken is weer een ander verhaal, daar hou ik niet van. Je mag best huilen als je pijn hebt of een andere goede reden hebt om verdrietig te zijn, maar zodra ze het als middel in gaan zetten om hun zin te krijgen, negeer ik ze en laat ik ze wel huilen. Gelukkig doen ze dat niet zo vaak.